Hemen hemen tüm dillerde “güzellik” ,”zarafet” ve “yüksek değer” olarak algılanan "inci", bir canlı tarafından oluşturulan tek mücevherdir.

Canlı organizma, içine giren yabancı bir maddeyi -cevheri-(kültürel kodlarımız, şartlanmalarımız, doğru diye öğrendiklerimiz, bize dayatılan ve hiç sorgulamadan kabul ettiğimiz yaşam biçimleri) zararsız duruma getirmek için etrafını kılıflar (değerlerimiz, duygularımız, yaşam stratejimiz ve insana dair bilgilerimiz) ile kaplar.

Tıpkı inci gibi bizler de yol boyu kendi içimizde kendi mücevherimizi yaratma çabası içindeyizdir. Ahenkli, hevesli, yaşam coşkusu ve dünyaya katkı arzusu ile dolu, değişim kıvraklığı olan, ışıltısı ile sevgiyi ve olumluluğu zarafetle saçan bir mücevher.

"Koçluk" cevherden mücevhere dönüşümde kılıfların, katmanların birbiri ile uyumlanması ve oluşum yolculuğunun sürmesi için canlıyı sarıp sarmalayan bir tül gibi yol arkadaşıdır. Hem vardır hem yoktur.. Canlı ise bazen bir insan, bazen bir kurum, bazen bir sistemdir.

İnciler, sarılıp sarmalanmayı, parlatılmayı,ışıldamayı, kendileri gibi olmayı hakederler ki dünyayı güzelleştirmeyi sürdürsünler.